Wie heeft er nog tijd (en zin!) in lange zinnen? Laat
staan in eindeloze rijen ontelbare woorden achter elkaar. Kort formuleren is
ook knapper, denk maar aan afgezaagde (vast niet toevallig het synoniem van ‘ingekorte’)
journalistengrapje: ‘jongen ik stuur je een lange brief want ik had geen tijd
voor een korte’.
Schrijven is beeldhouwen: pas door het overtollige
materiaal weg te hakken, komt het beeld tevoorschijn.
Schrijven is boekhouden: goed op je tellen passen.
Schrijven is filosofie: 'In der
Beschränkung zeigt sich der Meister." (citaat Goethe).
Dat schrijven schrappen is, is op zich niks nieuws onder
de zon. Maar weten én doen, dat zijn er twee. Dus toch weer eentje teveel.
Klnkrs zn nt ndg m tch t bgrpn wt r mt stn.
Maar het moet
toch beter kunnen dan zo?
Killing your
darlings is verrekte lastig. Maar drie ouwe mannetjes om het leven brengen
met een dikke zwarte stift doet weinig pijn, en is zo gepiept.
Sinds een paar dagen ben ik ingewijd in het geheim van succesvol schrappen. Black
out poetry, gebaseerd op de wijze waarop in vroeger tijden (en wie weet nu
nog in bepaalde dictatoriale regimes?) censuur werd gepleegd op
correspondentie: doorhalen wat niet van toepassing is voor de ogen van de
ontvanger.
Irritante bemoeizucht vertaald naar creatieve woordkunst
door in een tekst (bladzijde van boek, stukje krant) woorden te schrappen tot er
iets heel nieuws ontstaat. Een goede oefening om krachtig korte metten te maken
met een eindeloze woordenbrij.
Ik overweeg al een nieuwe beroepstitel: tekst(sch)rapper.
