Slik

Zo, achterover, op de rug, dan gaat-ie er makkelijker in.

Mis. Jeetje, nou is is-ie nat. Dan lukt het helemaal niet meer.

Even een nieuwe pakken. Verdikkeme, ik krijg die verpakking niet open. Waarom maken ze dat ook zo onhandig?

Nou, dan maar eens andersom proberen.

Het is ook wel een hele grote, zou het wel passen?

Zo’n enorm ding in zo’n klein mondje?

Au, die tanden doen gemeen pijn.

Jaja, het gaat. Achterin de keel.

Kaken op elkaar. Slikken, slikken.

Hèhè, pffff…  

Nee, dit is geen spannend staaltje seks sells, maar een bijna vruchteloze poging om een antibioticatabletje te geven aan onze zwartbeneusde jonge kater die na zijn eerste paar uurtjes buitenspelen thuiskwam op drie poten. De vierde bleek ontstoken, waarschijnlijk als gevolg van een kattenbeet tijdens territoriaal grasveldvechten.

Na de diagnose deed de dierenarts het nog eens even voor, op de behandeltafel. Geen centje pijn. In haar eentje, met één hand, terwijl ze een receptje uitschreef voor de assistente. Hap slik weg. Niks nagels en tanden. Zelfs geen bromgeluiden uit de diepte van de keel waarvan ik nimmer had vermoed dat die zulke klanken kon voortbrengen.

Bij ons thuis houdt poesmans zijn poot stijf, en dat heeft niets te maken met die ontsteking in zijn kniegewricht.

Nou ja, de eerste pil is binnen. Nog zesenhalve dag ’s ochtends en ’s avonds.

Eigenlijk schiet het best al lekker op.

Misschien toch nog even bellen naar de dierendokter waar dat verstopte knopje zit: bekje open, bekje dicht.