Stairway to heaven

Zij heeft dat hele speciale. Die bijzondere blik in haar ogen, waaraan de jouwe net even wat langer blijven kleven dan normaal. De ‘veni vidi vici’-look van iemand die kwam, zag en overwon.

Een vrouw die weet wat ze wil; dat credo is haar op het lijf geschreven. Genieten, geld uitgeven, quality time. Mooie kleren horen daarbij. Het is niet eens het belletje aan de boetiekdeur dat alle aandacht naar haar laat uitgaan als ze binnenkomt. Het is zijzelf die dat doet. Onbewust, maar niet ongewild. Alsof ze gewend is in het brandpunt van de belangstelling te staan.

Dat is niet altijd zo geweest, maar het juk van bescheidenheid is afgeschud. De wereld draait nu om haar. Rechtstreeks op het doel af, geen tijd te verliezen. Nieuwe aankopen hoeven niet meer voor een speciale gelegenheid te wachten in de zak, maar mogen meteen geshowd.

Iedere Dag is Bijzonder genoeg!

Knuffelen met haar kleinzoontje, babbelen met haar dochter, koffie op een terras, scheuren over de snelweg met een vriendin, bloemen kopen op de markt, bekvechten met haar man op die vertrouwd plagerige manier die alleen voorbehouden is aan innig verbondenen. Herinneringen ophalen met haar moeder, met haar zus. De slappe lach op de bank. Klaterend, onbezorgd… bijna.

Haar bruisende uitstraling kan zelfs volslagen onbekenden niet ontgaan.

“Wat staat u dat fantastisch, dat korte haar.”

Zulke spontane complimenten neemt ze in ontvangst met de vanzelfsprekende blik van de overwinnaar. Deze ‘look’ is bij geen kapper te koop.

Als ze het leven kon drinken, dan was ze dronken van ’s morgens vroeg tot diep in de nacht. Onverzadigbaar, en voor slapen bijna geen tijd. Ook levenshonger is zo moeilijk te stillen.

Juist daardoor zijn er van die dagen waarop cynisme de boventoon voert.

“Een leuk kort koppie? Misschien moet je het dan zelf eens proberen… coupe chemo!”

Grimmige humor als overlevingsmechanisme.

Van humor naar tumor, één lettertje anders, maar een wereld van verschil.

Terwijl er steeds meer vinkjes verschijnen achter de dingen op de onzichtbare ‘to do’-list in haar hoofd, leeft ze tegelijkertijd toe naar een nieuw begin. Het beklimmen van de trap naar een gloednieuw perspectief, fier rechtop, en bovenaan iets van die sterallures naar beneden laten dwarrelen.