Leuker kunnen we het niet maken

De laatste tijd zit ik meestal maar wat weg te dromen bij het journaal. Iedere dag hetzelfde liedje. Vluchtelingen per boot, vluchtelingen per trein. Gisterenavond was er ineens dat shot waarbij ik zo hard wakker schrok dat de senseo bijna over mijn mokrand stroomde. De tent van Circus Renz werd weggehaald. Belastingdienst, wat maak je me nou? Veel gekker moet het niet worden!

Onze nationale trots heeft een extra warm plekje in mijn hart. Zo’n kwarteeuw geleden, in het dorp waar nooit iets gebeurde, stond-ie ineens bijna in de achtertuin. De knalrode tent van Circus Renz. Kamelen stampten door het boerse gras, en ’s nachts werden we wakker gebruld door twee leeuwen.

Ben ik daarom zo verontwaardigd dat nu de thuisbasis is ontvreemd? Een circus zonder tent is als een bij zonder angel. Eerlijk is eerlijk, eigenlijk houd ik het ook wel voor gezien, dat gespring met die paardjes over de pisterand, die clown die altijd struikelt over zijn eigen voeten (trek dan ook eens normale schoenen aan!) en dat gehang daar bovenin die trapeze.

Halverwege de dag dringt plotsklaps de diepere bedoeling tot me door. Die tent wordt niet zomaar opgeslagen tussen alle financiële dossiers. Welnee, die majestueuze tent krijgt een tweede bestemming. Waar kerken, garages, kantoorgebouwen en aaneengeschakelde containers goed genoeg zijn, is dit zeker een solide oplossing: tot de nok vullen met vluchtelingen die circustent.

Maar…niks voor niks. Wie zo nodig in Nederland wil komen, kan het beste maar meteen goed integreren en zich inzetten voor de maatschappij. Onderweg hebben die asielzoekers al aardig kunnen trainen. Als evenwichtskunstenaar, balancerend op het slappe koord van hun bestaan. Een vrije val naar een onzekere toekomst, uiteraard zonder vangnet. Levende kanonskogel. Slangenmens. Dat moet wel, met die volle schepen en vrachtwagens.

Was er ook niet iets gaande met een lijst van dieren die binnenkort niet meer in Nederlandse circussen mogen optreden? Olifanten, nijlpaarden, giraffes, tijgers, leeuwen? Hun welzijn, gezondheid en natuurlijk gedrag komt in het circus lelijk in de knel.

Het duurde even, maar nu vallen alle puzzelstukjes op hun plaats. Het inzicht wie de ‘mysterieuze sponsor’ is, maakt het plaatje compleet. Nog zo’n nationale trots in zwaar water, Vroom en Dreesmann. De naam van hun actie spreekt voor zich. Prijzencircus!

Hondjes die door een brandende hoepel springen, dat wil toch ook niemand meer? Dat kan vele malen verrassender. En zeg nou zelf, jezelf nuttig voelen is een heel belangrijke dimensie van levensgeluk. In die circustent stoten die asielzoekers linea recta door naar de nok van de Maslow-piramide: zelfverwerkelijking.

Clown, nog zo’n mooie uitdaging. Masker op en weg met die tranen. Oké, eentje mag er blijven. Ik weet het zeker, het gaat helemaal goed komen met deze succesvolle doorstart. Het nieuwe naambord is al bijna klaar. Circus Menz!