Hopelijk heeft iedereen 'de meeste depressieve dag van het jaar' (Blue Monday) goed doorstaan? Ups en downs blijven er, het hele jaar door. Maar vandaag misschien... Red Tuesday? ; - )
Is een mens echt half gemaakt van water?
Meestal kan je daar toch niets van zien.
Maar bij tegenwind klinkt er soms geklater,
en stroomt het weleens over bovendien.
Loopt er een beekje diep van binnen?
Lieflijk kabbelend langs een groene wei?
Zo mooi, dat kan je toch alleen verzinnen,
Want… wie is er altijd alle dagen blij?
Soms kan het binnen keihard klotsen,
en sla je haast te pletter op de kant.
Nog beter dan de pijn van scherpe schotsen,
geen verschil meer voelen tussen ijs en land.
Als het water oeverloos gaat stijgen,
en je in woeste golven wordt meegesleurd.
Verdrinkingsdood lijkt levensecht te dreigen,
zeeziek van angst dat dit ook echt gebeurt.
Maar dan ineens, de storm waait over,
je vindt weer koers op het kompas.
Zo voelt het bijna als getover,
opnieuw balans, of heet dat … waterpas?
Levenswater, dat blijft altijd grillig
diepe grotten, stalactieten aan het dak.
De ene keer relaxed en zo gewillig,
go with the flow, op
je gemak.
De andere keer verdwaal je in spelonken,
is het kil en donker om je heen.
Maar de echo heeft nooit zo mooi geklonken,
als in die kille akoestiek van steen.
Bij hoog water gaan de sluizen open,
dikke druppels uit het meer van verdriet.
Op betere tijding kan ik alleen maar hopen,
maar voor even voel ik me een soort vergiet.
Soms koppie onder in de waterval,
maar wel geschrobd en schoon gespoeld,
lukt het toch weer te klimmen uit het dal.
‘k Heb me nog nooit zo goed gevoeld!
De beste golfbeweging van het leven,
blik op geluk in plaats van pech?
Is dat niet iets om naar te streven?
Waar een wil is, is een waterweg.
Als de H mag staan voor Happy wordt H2o een geluksformule.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten