De brug

Wanneer mijn vader overleden is,

ontbreek ik aan zijn graf.

Verleden dat weer even heden is,

en dit mijn verdiende straf?

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

haar handen hulpeloos op de brug.

Nog even terug in het verleden.

Deed ik niet genoeg mijn best?

Wat er is toch zeker wel een reden,

waarom ik nooit zo goed was als de rest.

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

haar handen hulpeloos op de brug.

In moeders ogen moet je kunnen lezen,

hoe verschrikkelijk veel ze van je houdt.

Haar blik kan ik nu zelfs nog vrezen,

een waarheid die me levenslang benauwt.

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

haar handen hulpeloos op de brug.

Die eeuwige vraag van ‘hou je ook van mij?’

en niet weten wat ‘grote mensen’ bedoelen.

Toch ligt het antwoord vaak verdacht dichtbij.

Als kind kan je - zonder woorden - voelen.

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

haar handen hulpeloos op de brug.

Vaders levensboom is afgekapt.

Heeft hij de hemel nog bereikt?

Dat zijn ziel nu vrij is, en ontsnapt,

is een gedachte die verrijkt.

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

haar handen hulpeloos op de brug.

Ik plant een kastanje bij de oude boerderij,

nieuw leven met een nieuwe kans.

Zo'n symbool in ‘the circle of life’ stemt blij,

middenop de brug doe ik een levensdans.

Wat ik op ‘t spoor naar vroeger vind,

goed begraven pijn komt terug.

Voor even weer dat spek-en-bonenkind,

handen hulpeloos op de brug.

Maar de brug leidt naar de andere kant,

volop vrijheid om een eigen weg te kiezen.

Hoog tijd om het leven te pakken, want…

’t is tijdverspilling om te blijven kniezen.

Dat spek- en bonenkind van toen,

krachtiger dan ooit bovenop die brug

Omzien wordt gereduceerd tot visioen,

ik ga voor geen goud meer terug!

Niet altijd vanzelfsprekend,

liefde en een zoen,

die moet je soms echt verdienen.

Maar wat het óók betekent,

als je zó je best moet doen,

dan werkt je jeugd als…

trampoline!