Nét werken, dat zakendoen

De toekomst, die heeft de eh… Toekomst! Planning, strategie, vooruitzien (doen de regeerders van nu dat trouwens wel écht?) luidt het parool. Tegen alle klippen op, en een beetje eigenwijs, duik ik zo nu en dan graag nog even in de omgekeerde richting. Terug naar de tijd van toen. Vandeweek was dat met een prachtige filmklassieker van Charlie Chaplin: Modern Times. Dát dan weer wel.

Juist het zien van die film (uit de jaren ’30 van de vorige eeuw!) gaf een licht pijnlijke confrontatie dat ze toch echt voorbij zijn, die ‘moderne’ tijden van weleer. De fabrieksdirecteur had zich verschanst in zijn comfortabele werkkamer, ergens op een geheime plek, alleen bereikbaar voor zijn secretaresse, slank en mooi. Hij vermaakte zich met een puzzel – zo eentje met stukjes – en regeerde het bedrijf met ijzeren hand. De commando’s om ze vooral sneller te laten draaien, de lopende banden, deed hij vanuit zijn luie stoel.

Kom daar tegenwoordig nog eens om. Koffiejuffrouw, portier, receptionist, telefonist, kantinemedewerker, archivaris, boekhouder, postmedewerker, toiletjuffrouw, medewerker personeelszaken oh nee human resources manager. Als ondernemer van nu loop je je benen uit je lijf. Oja, en dan ook nog even werk binnen halen, want zonder gevulde orderportefeuille staat alles stil. En iedereen weet: stilstand, dat is…

Eén grote stap voorwaarts is laten weten dat je er bent. Laten zien dat je bestaat. Nee, niet alleen wat laffig vanachter het computerscherm, maar live, hoogstpersoonlijk erop afstappen. ’t Is nét werken, dat netwerken. Een onmisbaar onderdeel van het ondernemersbestaan.

En ze waren er, bij de Open Coffee. Schone zaken, goede zaken, veilige zaken, fotografische zaken, bruiloftszaken, en niet te vergeten de mogelijkheid om je levensverhaal te laten optekenen. Een soort beeldend portret, altijd leuk voor het nageslacht.

Eigenlijk was het een soort kruidenier vanmorgen in het restaurant van de Parkschouwburg, one stop shopping, van alles te koop. Linked in, maar dan levensecht. Zodra de deskundige een gezicht krijgt, ziet-ie er toch net weer even anders uit.

De crisis is voor niemand onopgemerkt gebleven, maar de passie is er niet minder om. Menigeen zette zich graag even in de lift van de ‘elevator pitch’. Gedreven. Onvoltooid verleden tijd, maar met zoveel enthousiaste aanpakkers hebben we met z’n allen toch goud in handen.

Ik vertrok met een stapeltje visitekaartjes, maar vooral een flinke dosis positieve energie in hoofd en hart. Volgende keer ben ik graag weer van de partij. ’t Is toch bijna een feestje, zoveel mensen die de schouders eronder willen zetten.