donderdag 16 oktober 2014

Guus for president

Zwarte Piet. Sorry, het moet nog even. Niet als herhaling van zetten, maar juist vanuit totaal ander perspectief. Want laten we eerlijk wezen, als er iemand is die de zwarte piet krijgt toegespeeld, is het wel Guus Hiddink. Onze eigenste bondscoach, die er toch ook weinig aan kan doen dat ze maar wat voor zich uit stonden te kleumen op het IJslandse veld, de mannen die zo kort geleden de wereldbeker al bijna met hun vingertoppen konden aanraken? 
Iemand moet de schuld krijgen, en de trainer heeft het gedaan. Dat is kennelijk nou eenmaal de regel in voetbal. De KNVB staat te popelen om  – ‘Guus kom naar huus’ – met Hiddink de fouten in de gevolgde strategie te bespreken. Dat heeft volgens mij geen bal zin. Gedane zaken nemen geen keer, we moeten vooruit!



Is het toeval dat precies nu bekend wordt dat Camiel Eurlings stopt als president-directeur van KLM? Niet voor niets is hij al een dik jaar lid van het Internationaal Olympisch Comité, en in zijn (schaarse) vrije tijd een fanatiek wielrenner. Er schuilt een sportgeest in deze man die, naar verluidt, als jonge jongen al de gemeenteraadsvergaderingen bijwoonde vanaf de publieke tribune. Het is toch niet zo moeilijk te bedenken dat hij veel liever op de tribune rond het voetbalveld had gezeten?


‘Hij heeft niet krachtig genoeg de Nederlandse belangen verdedigd,” luidt de kritiek op Camiel Eurlings. Is hij nu de zwarte zwaan bij de Koninklijke Luchtvaart Maatschappij, nota bene ver vóór zijn tijd al deels aan de Fransen verkwanseld?  
En, verdedigen??? Aanval, dát is de beste verdediging! Camiel is duidelijk klaar voor een vliegende doorstart bij de grondtroepen. Niet werkloos thuis op de bank; de enige bank waar hij thuishoort, is die het trainershokje op het voetbalveld. Lekker zijn frustratie van zich af schreeuwen, reken maar dat ‘onze jongens’ daarvan flink gaan rennen.

Zitten we nog wel met Guus. “Uitgespeeld op het voetbalveld,” spreken vele stemmen. Maar zeker nog niet toe aan rentenieren, in een roeibootje met een hengel, spreken Hiddinks’ ogen voor zich. 
“Die bril staat’m niet,” concludeerde ik al een tijdje terug. Pas nú dringt tot me door wat hij met dit net effe te krappe montuur wil zeggen. “Dan maar liever de lucht in!” Een pilotenbril.
In plaats van onderduiken voor alle kritiek, verlangt hij ernaar zijn vleugels te spreiden en het gras voor altijd te ontstijgen. Met een helikopterview - nieuwe horizonten, ander blikveld - ziet de wereld er weer anders uit. In zijn rol als bondscoach werd die 'losse aanpak' van Hiddink niet gewaardeerd, maar reken maar dat hij met die Franse slag vliegensvlug succes boekt in het duel Nederland-Frankrijk.



Never change a winning team. Maar dat geldt dan toch zeker ook andersom: wisseling van de wacht als het niet slechter kan? Eerlijk is eerlijk, van voetbal heb ik de ballen verstand. En luchtvaart is ook best hoog gegrepen. Bovendien, ik bedacht deze wissel gisterenavond, tijdens een sfeervol dinertje bij vriendinnen, wijntje erbij. Dan zie je misschien mogelijkheden die je anders niet zou zien.

De ergste twijfel, na een nachtje erover slapen, is alweer weggeëbd. Best benieuwd wat mensen met meer kennis van zaken ervan vinden. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten