Vuur & vlam

Zo’n saaie zondagavond. Net gegeten, bezig met de afwas. Zo maar eens kijken wat de wekelijkse Zomergast op tv te melden heeft, voordat een nieuwe werkweek weer begint. Nog even onderuit, eigenlijk al half ingedut lang voor je je bed hebt bereikt. Slepende sleur.

Maar dan … tatoetatoe. Een brandweerauto komt aangescheurd. Ineens valt het geluid stil. Toeval? Nee, opnieuw voert het alarmerende geloei de boventoon. Een tweede wagen boordevol bluswater. Toch maar even omhoog van de bank.  

Voor ‘je kunt niet weten wat’, totdat je het met eigen ogen hebt gezien. Op het balkon, hangend over de balustrade. Rookwolken uit het Vietnamese eethuisje. Dat ziet er gelukkig niet dusdanig bedreigend uit dat in allerijl de noodtrap genomen moet worden. Toch nog even kijken.

Best winderig, zo vijfhoog. Even naar binnen om een jas te halen. Goeie dekmantel, ook een beetje voor de angst. Want stel je voor dat het wakkerend vuur toch nog overslaat. Dat wordt dan niet de eerste keer.

Best winderig, zo vijfhoog. Ja, herhaling. Maar zonder sleur. Want … bhwaaaam, deur dicht en de geest uit de fles. Want ineens sta je daar buiten, niet meer te rillen weliswaar en gelukkig nog met de telefoon klemvast in de hand. Evengoed, leuk is anders. Want de sleutelbos ligt binnen, haastig neergesmeten op de keukentafel. Wat nu? De enige met een reservesleutel is net op vakantie in Zuid-Spanje.

Hoezo Murphy? Al die brandweermannen zijn nu toch dichtbij. Groot geluk! Light my fire onder handbereik en goeie raad blijkt niet eens duur. Zelfs de voorrijkosten hoeven, na kort onderling overleg, niet betaald te worden. Actie! Een deel van het team zoekt het doortastend bovenop. Ladderwagen naar de achterkant en met hoogstaande uitschuiffunctie ben je zó door de balkondeur. Tenminste, als die niet in de - onver’murph’bare - klemkiepstand was geschoten.

Dat wordt vakkundig het slot eruit boren in de voordeur. Wel even met de lift naar boven, gemak dient ook de stoere mens. Met zulke zware jongens in een hok, daar krijg je het warm van. Wat héét… de gestaalde perfectie van die spierbundels, daarvan raken ook de kabels van de lift in no time onder hoogspanning. Krakend blijft-ie hangen, de hijskooi bestemd voor vijf personen of maximaal 450 kilo, halverwege verdieping één en twee.

Fysiek legt hij heel wat minder gewicht in de schaal, de beheerder van het flatgebouw, maar zijn sleutel om de lift te ontgrendelen is goud waard. Een sprong van een meter, en … vrijheid.

Het vervangen van het slot is een peulenschil. Voor je het weet, sta je weer binnen. De tv staat nog aan. Vanavond geen Zomergasten, maar onverwachtse spuitgasten. In een wervelende liveshow. Hoezo saaie zondagavond? Eerst maar een flinke borrel. Slapen, dat gaat voorlopig toch niet lukken.