Ergens zit zo’n plek van binnen,
als die begint te schrijnen,
wat moet ik dan beginnen?
Die verraderlijk gemene streken,
zijn er gelukkig niet zo vaak,
want die pijn kan lelijk steken.
Zo van die zeurende kwalen,
niet chronisch, maar duurzaam,
want de prijs blijf
je betalen.
Zo’n uitbraak overspoelt de rest,
met ook nog eens jaloezie op wie,
mét pijn kan genieten … als de pest.
Kwestie van de juiste knoppen,
of mediteren op zijn kop?
Nee, gewoon met zeuren stoppen.
Verdriet hoort nou eenmaal bij het leven,
en hoewel het tuttig klinkt, het klopt,
we moeten het ‘een plekje’ te geven.
Maar liever niet zo in het licht,
beter wat koel en donker,
en graag een beetje uit het zicht.
Terwijl het idee nog wat moest rijpen,
vond ik zomaar wat ik zocht,
bij Blokker stond-ie voor het grijpen.
Een echte Tupperware, solide materiaal,
lekker luchtdicht afgesloten,
wég problemen, dat idee is geniaal.
'Out of the box' denken,
voor de brede blik?
Soms is ‘in the box’ toch nét wat beter,
liefst met eromheen een roze strik.
PS
Misschien voor later, nog wat anders dan ‘the box’.
Geen betere ondergrond dan brokken,
voor … living on the rocks!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten