Ik zit al een
tijdje in de kamer als ineens mijn oog valt op dat ding in de hoek. Opklapbed? Nee,
bij nadere inspectie blijkt dit USO (unidentified standing object) bedoeld voor
heel andere activiteiten. Rennen! En dát is een gigantische stap voorwaarts. Een
mooi staaltje ‘thinking out of’ het keurslijf.
Is er verschil
tussen uit of óp de band springen? In sommige situaties is het eigenlijk gewoon
hetzelfde. De vólslanke (met de nadruk op ‘vol’) Rubensvrouwen die hier
lang geleden nog in hoog aanzien stonden, doen het nog steeds goed in sommige andere
culturen. Dit van huis mee gekregen ideaalbeeld legt bij een van mijn ‘taalvriendinnen’
(uit het oosten van Turkije) flink wat gewicht in de schaal. Méér dan je zou
zeggen, want als ze op een dappere dag de weegschaal tevoorschijn tovert uit de
buffetkast in de huiskamer, tikt het zwarte wijzertje verdacht ver door naar de
100. Kennelijk kleedt het af, zo’n wijde blouse met hoofddoek.
Ook de (op)voeding van haar zoontje wordt met de mantel
der liefde bedekt. Je kind overladen met moederliefde, dat gebeurt vooral
calorierijk. Daar komt geen loopband aan te pas. Het enige wat aan de lopende
band langs de supermarktkassa glijdt, zijn familiezakken chips en repen
chocolade. Wat weldoorvoed betekent, daarover zijn de meningen verdeeld. Dit
jonge ‘Michelin-prinsje’ wordt tot twee maal toe opgeroepen voor bloedonderzoek
in het ziekenhuis. Zijn gewicht is zo hoog dat voor een aanval van suikerziekte
wordt gevreesd. En - au - zijn armpjes zijn zo volrond dat de prikzuster de
aderen nauwelijks kan vinden.
Tot zover kommer en kwel. Het gekke is, ik begrijp het
nog óók. Emo-eten kennen we toch zeker allemaal. Is het niet aan den lijve, dan
toch zeker wel van naam. (eten, niet omdat je honger hebt, maar omdat je jezelf
troost met een bak chocoladeijs. Wees even eerlijk, wie heeft er niet eens een
heel pak bastognekoeken naar binnen geschrokt, uit pure frustratie. Oké, wie
weet vind je die koeken smerig. Dan misschien een familiezak tropische
verrassingen? Het gaat om het idéé!)
In het leven van deze Turkse vrouw - weduwe geworden in
een vreemd land dat het hare niet is – heeft zo’n aardverschuiving plaatsgevonden,
dat er heel wat valt weg te schrokken.
En nu, ineens, staat daar een nieuwe aankoop in de
huiskamer. Opgeklapt tegen de muur weliswaar, maar startklaar. ‘Gekocht op
Marktplaats’ meldt ze trots. Of ze er écht iedere dag een half uurtje op rent,
weet ik niet zeker. Maar het is een belangrijk stap voorwaarts, vooral omdat ze
die zélf heeft gezet. En ontsnappen uit de tredmolen (of is het de mallemolen?)
van vaste gewoontes, dat gaat nu eenmaal voetje voor voetje. Nu alleen nog even een
beetje tempo maken ; - )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten